این استان با ۱۶٬۴۲۱ کیلومتر مربّع وسعت معادل یک درصد از کل وسعت ایران، بیست و دومین استان کشور از نظر مساحت می‌باشد.
زبان مردم این استان عموماً گویش بختیاری است.ولی به مقتضای مهاجرت‌ها زبان ترکی و ارمنی در بعضی از روستاها رایج است.همچنین در مرکز استان،هفشجان،بروجن،فرخ شهر و شهرهای کوچک استان لری بختیاری جای خود را با فارسی عوض کرده است. استان
چهارمحال و بختیاری از جمله مناطق کوهستانی فلات مرکزی ایران محسوب می‌شود
و بین ۳۱ درجه و ۹ دقیقه تا ۳۲درجه و ۳۸ دقیقه عرض شمالی و ۴۹ درجه و ۳۰
دقیقه تا ۵۱ درجه و ۲۶ دقیقه طول شرقی گرینویچ قرار دارد. این استان از
شمال و مشرق به استان اصفهان، از مغرب به استان خوزستان، از جنوب به استان کهگیلویه و بویراحمد و از سمت شمال غربی به استان لرستان محدود می‌شود.
مرکز این استان شهرکرد است و با ۲۰۶۶ متر ارتفاع از سطح دریا، مرتفع ترین مرکز استان کشور ایران است. میانگین ارتفاع در استان چهارمحال و بختیاری حدود ۲۱۵۳ متر است و به همین سبب استان چهارمحال و بختیاری را بام ایران می دانند.
چهارمحال وبختیاری تا قبل از سال ۱۳۳۲ در قالب شهرستان شهرکرد و بختیاری از شهرستانهای استان اصفهان یکی از استانهای ۱۰ گانه آن زمان محسوب می شد. در همین سال با توجه به ویژگیهای متمایز اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حاکم بر منطقه از استان اصفهان منتزع و به عنوان فرمانداری مستقل چهارمحال و بختیاری در تقسیمات کشور قرار گرفت. در سال ۱۳۳۷ این فرمانداری به فرمانداری کل و سپس در سال ۱۳۵۲ طبق مصوبه وزیران به استانداری ارتقا یافت.در حال حاضر این استان با جمعیتی نزدیک به ۹۰۰،۰۰۰ نفر،دارای ۹شهرستان به نامهای اردل، بروجن، فارسان، شهرکرد، لردگان، کوهرنگ ،کیار،بن و سامان است. استان چهارمحال و بختیاری منطقه ای است کوهستانی که تقریبا ۷۶% آن را کوهها و تپه ها و ۲۴% دیگر را دشت های آبرفتی وفلات ها تشکیل می دهد. به علت ماهیت کوهستانی مرتفع و قرار گرفتن در مسیر بادهای مرطوب سیستم مدیترانه ای و تخلیه باد این سامانه ها، استان دارای بارش نسبتا مناسبی می باشد. قالبا در مناطق مرتفع بارش به صورت برف بوده و وجود ارتفاعات پوشیده ازبرف یکی از ویژگیهای اقلیمی و جاذبه های زمستانی این استان است. مهمترین رشته کوهاین منطقه زردکوه بختیاری است که سخاوتمندانه رودخانه های بزرگ کارون و زاینده رودرا به کشور هدیه می کند. وجود ۲۰ رودخانه دائمی به طول ۹۰۵ کیلومتر و چشمه های متعدد با گواراترین آبها بسان گردنبند پیروزه ای، زینت بخش استان بوده و با جریاندر رگهای آبی کشور، طراوت، آبادانی و حیات را در مسیر کوچ خود به استان های دیگرارمغان می برد.
در کنار جاذبه های متعدد تاریخی و فرهنگی، نظیر ابنیه تاریخی،محوطه ها و آثار باستانی فرهنگ عشایری، بزرگان فرهنگ و هنر استان، دامنه های زاگرس نیز گنجینه ای از طبیعت فراروی ما گذاشته ، مناظر بدیع و زیبا، تا بدانجا که چهارمحال و بختیاری را بهشت طبیعت دوستان و گردشگران نامیده اند.چشمه ها و رودخانه ها، دشت لاله های واژگون و مناطق حفاظت شده و شکار ممنوع بسیاری نظیر قیصری،شیدا،هلن،سبزکوه، تنگ صیاد و جنگل های بلوط، یا همان طلای سبز زاگرس، که تنوع بالغ بر ۹۲۳ گونه گیاهی با ارزش ۲۹۴ گونه جانوری و چشم اندازهای کم نظیر را در خود جای داده اند، تنها بخشی کوچک از این بهشت به شمار می آید.